Dini Hikayeler Arsivi 1

Co Admin **Başarı Puanı** Başarı Puanı: (45/258)

O bunları ihsan olarak yapıyor

Hz. Ömer’in hilafeti zamanında, bir şahıs hanımının çok söylenmesi ve
çekilmez bir hâl alması karşısında Hz. Ömer'e şikayete karar verip
Halifenin evine gelir. Kapıya geldiğinde içerden sert, sinirli konuşan
bir kadın sesi duyar. Bir ara kapıyı çalamaz ve mütereddit halde öyle
beklemeye başlar. Biraz sonra hep kadının konuştuğunu ve halifenin
sustuğunu anlayan adam, kapıyı çalmaktan vazgeçip geri dönmeye karar
verir ve ayrılacağı zaman kapı açılır. Kapıyı açan Hz. Ömer'dir.
(Ne var, neye geldin, bir şey söylemeden niye geri dönüyorsun?) diye
sorar.

Adam, (Ya Ömer! Ben hanımımdan şikayete gelmiştim. Baktım ki Halife bile
hanımına ses çıkarmıyor. Ben niye şikayet edeyim diye düşündüm ve geri
dönmeye karar verdim) dedi.

Hz. Ömer şu karşılığı verdi:
“O benim evimin hanımıdır, çocuklarımın anasıdır, yemeklerimizi yapar,
çamaşırlarımızı yıkar, evimizi düzenler. O bunları ihsan olarak yapıyor.
Böyle birisine laf söylemek yakışmaz.”

Co Admin **Başarı Puanı** Başarı Puanı: (45/258)

Onlar ev de yapacaklar mı?

Nuh aleyhisselam zamanında insanların ömürleri uzunmuş, 800 – 1000 sene
yaşarlarmış. Bir kadının oğlu ölür. Kadın çok ağlar. Komşu kadınlardan
birisi der ki:
- Niye bu kadar ağlıyorsun, Allahü teâlânın takdiri böyleymiş.
- Elbette öyledir, ben ona ağlamıyorum.
- Ya niye ağlıyorsun?
- Yavrum fazla gün görmedi diye, annelik şefkatiyle ağlıyorum.
- Oğlun kaç yaşındaydı?
- 275 yaşındaydı.
- İyi ama sen buna ağlıyorsun da, ahir zamanda gelecek ümmet ne
yapsın, ömürleri 50-60 sene olacak.
- Ciddi mi söylüyorsun?
- Elbette.
- Allah Allah, onlar ev de yapacaklar mı?
- Hem de kaç tane yapacaklarmış.
- Ben onların yerinde olsaydım, çadırımın kazığını bile değişmezdim.

Co Admin **Başarı Puanı** Başarı Puanı: (45/258)

Onu Melekler yıkadı

Uhud savaşına bir günlük evli olmasına rağmen Peygamber efendimizin
emrine uyan Hz. Hanzala da katılmıştı. Savaş sona erince Müslümanlar
Medine’ye dönmeye başladılar. Harbe iştirak edenlerin yakınları acaba
bizden geriye dönen olacak mı heyecanı içerisinde yollara
sıralanmışlardı. Bunların arasında henüz bir günlük evli olup, gece
yarısı sevgili Peygamberimizin emrine uyarak harbe giden ve şehitlik
şerbeti içen Hz. Hanzala’nın hanımı da vardı. Herkes büyük bir heyecanla
harpten dönenlere yakınlarını soruyor, fakat hiç kimse kimseye cevap
vermiyordu. Ancak sorulan soruları sevgili Peygamberimiz “aleyhisselam”
cevaplıyordu.

En son olarak soru sorma sırası, Hanzala’nın hanımına gelmişti.
Resulullah efendimize yaklaşarak sordu:
-Ey Allah’ın Resulü! Hanzala nerede?

Sevgili Peygamberimiz cevabında buyurdu ki:
- Hanzala şehit oldu.

Bunu üzerine Hanzala’nın hanımı yere bakarak, sessizce;
-Ya Resulallah, şu anda söyleyeceğim bir aile sırrıdır. Sizler de
biliyorsunuz ki, kocamla daha henüz ilk evlendiğimiz geceydi. Hanzala,
sizin mübarek emrinize uyarak boy abdestini dahi alamadan hemen harbe
katıldı. Bu sebeple, emir veriniz de kocamı bulsunlar ve yıkasınlar,
dedi.

Peygamber efendimiz buyurdu ki:
(Sen Hanzala için hiç merak etme! Ben Hanzala’yı meleklerin
yıkadığını gördüm.)
Bunun için ona “Gasilül-melâike” yani (Meleklerin gusül ettirdiği
Hanzala) denir.

Co Admin **Başarı Puanı** Başarı Puanı: (45/258)

Padişahın işi ne

Sultan Murat Han o gün bir hoştur. Telaşlı görünür. Sanki bir şeyler
söylemek ister sonra vazgeçer. Neşeli deseniz değil, üzüntülü deseniz
hiç değil. Vezir-i a’zam Siyavuş paşa sorar:
- Hayrola sultanım canınızı sıkan bir şey mi var?
- Akşam garip bir rüya gördüm.
- Hayırdır inşallah.
- Hayır mı şer mi öğreneceğiz. Hazırlan dışarı çıkıyoruz.

Ve iki molla kılığında çıkarlar yola. Görünen o ki padişah hâlâ gördüğü
rüyanın tesirindedir ve gideceği yeri iyi bilir. Hızlı ve kararlı
adımlarla Beyazıt’a çıkar, döner Vefa’ya, Zeyrekten aşağılara sallanır.
Unkapanı civarında soluklanır. Etrafına daha bir dikkatle bakınır. İşte
tam o sırada yerde yatan bir ceset gözlerine batar. Ahali ile aralarında
şöyle konuşma geçer:
- Kimdir bu?
- Aman hocam hiç bulaşma, ayyaşın biri işte!
- Nereden biliyorsunuz?
- Müsaade et de bilelim yani. Kırk yıllık komşumuz.

Bir başkası tafsilata girer. Aslında iyi sanatkârdır. Azaplar çarşısında
çalışır. Nalının hasını yapar. Ancak kazandıklarını içkiye, fuhuşa
harcar. Hem şişe şişe şarap taşır evine hem de nerede namlı, mimli kadın
varsa takar peşine.

Hele yaşlının biri çok öfkelidir; isterseniz komşulara sorun, der, sorun
bakalım onu cemaatte bir gören olmuş mu?

Hasılı mahalleli döner ardını gider. Bizim tebdil-i kıyafet mollalar
kalırlar ortada. Tam vezir de toparlanıyordur ki padişah sorar:
- Nereye?
- Bilmem bu adamdan uzak durmayı yeğlersiniz sanırım.
- Millet bu, çeker gider. Kimseye bir şey diyemem. Ama biz gidemeyiz,
şöyle veya böyle tebaamızdır. Defini tamamlasak gerek.

- İyi ya, saraydan bir kaç hoca yollar kurtuluruz vebalden.
- Olmaz rüyadaki hikmeti çözemedik daha.
- Peki ne yapmamı emir buyurursunuz?
- Mollalığa devam. Naşı kaldırmalıyız en azından.
- Yapmayın sultanım, bunun yıkanması var. Tekfini, telkini...
- Merak etme ben beceririm. Ama önce bir gasilhane bulmalıyız.
- Şurada bir mahalle mescidi var ama...
- Olmaz vefat eden sen olsaydın nereden kalkmak isterdin?
- Ne bileyim, Ayasofya‘dan Süleymaniye’den, en azından Fatih camiinden.
- Ayasofya ile Süleymaniye’de devlet erkanı çoktur. Tanınmak istemem.
Ama Fatih Camiini iyi dedin. Hadi yüklenelim.

Ve gelirler camiye. Vezir sağa sola koşturur kefen tabut bulur. Padişah
bakır kazanları vurur ocağa. Usulü erkanınca bir güzel yıkarlar ki naaş
ayan beyan güzelleşir sanki. Bir nurdur aydınlanır alnında. Yüzü
şakilere benzemez.

Meçhul nalıncıyı kefenler, tabutlar musalla taşına koyarlar. Ama namaz
vaktine hayli vardır daha. Bir ara vezir sıkıntılı sıkıntılı yaklaşır.
- Sultanım der, yanlış yapıyoruz galiba! Heyecana kapıldık sorup
soruşturmadan buraya getirdik cenazeyi. Kim bilir belki hanımı,
yetimleri vardır.
- Doğru öyle ya, neyse, sen başını bekle, ben mahalleyi dolanıp geleyim.

Padişah garip maceranın başladığı noktaya koşar. Sorar soruşturur,
nalıncının evini bulur. Kapıyı yaşlı bir kadın aralar. Hadiseyi
aaaanetle dinler. Sanki bu vefatı bekler gibidir. Hakkını helal et
evladım der. Belli ki çok yorulmuşsun. Sonra eşiğe çöküp ellerini
şakaklarına dayar. Biliyor musun oğlum diye dertli dertli söylenir!
Bizim efendi bir âlemdi vesselam. Akşamlara kadar nalın yapar. Ama
birinin elinde şarap şişesi görmesin, elindekini avucundakini verir
satın alırdı. Sonra getirip dökerdi helaya.

Sonra malum kadınların ücretlerini öder eve getirirdi. Ben sizin
zamanınızı satın aldım mı diye sorar, onlar da aldın derlerdi. Öyleyse
şimdi dinleseniz gerek deyip çeker gider, ben menkıbeler anlatırdım
onlara. Mızraklı ilmihal, Huccetül İslam okurdum ..

- Bak sen! Millet ne sanıyor halbuki.
- Milletin ne sandığı umurunda değildi. Hoş, o hep uzak mescitlere
giderdi. Öyle bir imamın arkasında durmalı ki derdi, tekbir alırken
Kâbe’yi görmeli.
- Öyle imam kaç tane kaldı şimdi?
- İşte bu yüzden Nişancı’ya, Sofular’a uzanırdı ya. Hatta bir gün, bak
efendi dedim, sen böyle böyle yapıyorsun ama komşular kötü belleyecek.
İnan cenazen kalacak ortada.
- Doğru öyle ya!
- Kimseye zahmetim olmasın, deyip mezarını kendi kazdı bahçeye. Ama ben
üsteledim iş mezarla bitiyor mu dedim. Seni kim yıkasın, kim kaldırsın?
- Peki o ne dedi?
- Önce uzun uzun güldü, sonra Allah büyüktür hatun dedi. Hem padişahın
işi ne?

Allahü teâlânın öyle kulları vardır ki, halk onları bilmez. Hoş bazen
kendileri de makamlarının farkında değillerdir. Hulus-u kalb ile boyun
büker ümmet-i Muhammede, halifeyi müslimine dua ederler. Samimi
niyazları ile zırh olurlar sultana. Bir seher vakti göz yaşı ile yapılan
dua, binlerce topun yapamadığını yapar. Kralları yıkar, kaleleri
paralar.

İşte nalıncı baba o adsız şânsız Allah dostlarından biridir. Asıl adı
Muhammed Mimi Efendidir. Bergamalıdır. 1592 yılında vefat etti. Cenaze
hizmetlerini bizzat padişah gördü. Ve mübareği evinin bahçesine
defnetti. Kabri üzerine bir kubbe, içine bir çeşme koydurdu. Dahası bir
tekke ile yaşattı adını. Türbesi Unkapanında, Cibali tütün fabrikasının
arkasında, Harabzade Camii karşısındadır.

Co Admin **Başarı Puanı** Başarı Puanı: (45/258)

Ramazana hürmetin neticesi

Bir Ramazan günü idi. Müslüman mahallesinde oturmakta olan bir
Mecusi’nin küçük çocuğu, oruçlu müslümanların arasında ekmek yiyordu.
Babası, çocuğun bu yaptığını görünce, (Oğlum Müslümanların arasında
yemek yenir mi? Onlar bu günlerde oruç tutarlar, bu günler onların
mübarek günleridir, saygı göstermek lazım) diyerek azarladı ve (Git evde
ye) diyerek çocuğu eve gönderdi.

Bu olaydan birkaç sene sonra bu Mecusi öldü. Ölümünden sonra o şehirdeki
bir müslüman rüyasında bunu Cennet-i âlâda gördü. Mecusiye, (Nasıl oldu
da bu nimete eriştin! Biz seni Mecusi bilirdik. Hatta öldüğün zaman,
cenaze namazını bile kılmadık) dedi.

O da şu cevabı verdi:
“Evet! Doğru söylüyorsun. Ben bir Mecusi idim. Fakat bir gün küçük
oğlum, müslüman mahallesinde, onlar oruçlu olduğu halde yemek yiyordu.
Ben çocuğun onların gözleri önünde ekmek yemesine müsaade etmedim.
Müslümanların hürmet ettiği bir şeye, ben de hürmet ettiğim için;
Cenab-ı Allah, hasta yatağımda beni Müslüman olmakla şereflendirdi.
Müslüman olarak öldüğüm için bu nimete kavuştum.”

Co Admin **Başarı Puanı** Başarı Puanı: (45/258)

Resulullahın sana selamı var

Borcunu ödeyemeyen bir fakir, Ravza-i Mutahhara'ya gelip: (Ya
Resulallah, şefaat buyur, borcum var ödeyemiyorum) diye hâlini arz etti.
Az sonra uyku bastırdı, uyuyakaldı. Rüyasında Peygamber efendimizi
gördü.

Efendimiz aleyhisselam, (Falan yere git, orada şöyle bir zengin var, ona
selamımı söyle, borcun kadar parayı iste. Doğru söylediğine delil
isterse, her gün bana 100 salevat getirmeden yatmazdı, dün unuttu.. Onu
hatırlat da bu akşam getirsin) buyurdu.

Heyecanla uyanan adam, zengin adamı araya araya buldu. Adamın evine
vardığında onu, samanlıkta saman elerken gördü. Adam samanın içine beş
kuruş düşürmüş onu bulmak için bütün samanı elekten geçiriyordu. Onun bu
hâlini görünce taaccüp etti ama, yine de ben vazifemi yapayım deyip,
Resulullahın selamını tebliğ etti:

“Resulullahın sana selamı var. Salevat getirmeyi dün akşam unutmuşsun,
bu akşam söylesin buyurdu. Ben ise borçlu bir kimseyim, benim 300
dirhemlik borcumu ödemeniz için Peygamber efendimiz beni sana gönderdi”
dedi.

Peygamber efendimizden selam gelmesi, adamın çok hoşuna gitmişti. Ne
dedi, ne dedi diye adama üç defa tekrarlattı. Adam benimle alay mı
ediyorsun diyerek gerisin geriye döndü. Fakat zengin olan, hemen önünü
kesti, (Ben senin ağzından Resulullah efendimizin selamını daha fazla
duymak için üç defa tekrarlattım. Her söylemene 300 dirhem veriyorum.
Eğer daha fazla söyleseydin her biri için 300 dirhem verecektim) dedi ve
adama 900 dirhem verip gönderdi.

Co Admin **Başarı Puanı** Başarı Puanı: (45/258)

Resulullahın sana selamı var

Borcunu ödeyemeyen bir fakir, Ravza-i Mutahhara'ya gelip: (Ya
Resulallah, şefaat buyur, borcum var ödeyemiyorum) diye hâlini arz etti.
Az sonra uyku bastırdı, uyuyakaldı. Rüyasında Peygamber efendimizi
gördü.

Efendimiz aleyhisselam, (Falan yere git, orada şöyle bir zengin var, ona
selamımı söyle, borcun kadar parayı iste. Doğru söylediğine delil
isterse, her gün bana 100 salevat getirmeden yatmazdı, dün unuttu.. Onu
hatırlat da bu akşam getirsin) buyurdu.

Heyecanla uyanan adam, zengin adamı araya araya buldu. Adamın evine
vardığında onu, samanlıkta saman elerken gördü. Adam samanın içine beş
kuruş düşürmüş onu bulmak için bütün samanı elekten geçiriyordu. Onun bu
hâlini görünce taaccüp etti ama, yine de ben vazifemi yapayım deyip,
Resulullahın selamını tebliğ etti:

“Resulullahın sana selamı var. Salevat getirmeyi dün akşam unutmuşsun,
bu akşam söylesin buyurdu. Ben ise borçlu bir kimseyim, benim 300
dirhemlik borcumu ödemeniz için Peygamber efendimiz beni sana gönderdi”
dedi.

Peygamber efendimizden selam gelmesi, adamın çok hoşuna gitmişti. Ne
dedi, ne dedi diye adama üç defa tekrarlattı. Adam benimle alay mı
ediyorsun diyerek gerisin geriye döndü. Fakat zengin olan, hemen önünü
kesti, (Ben senin ağzından Resulullah efendimizin selamını daha fazla
duymak için üç defa tekrarlattım. Her söylemene 300 dirhem veriyorum.
Eğer daha fazla söyleseydin her biri için 300 dirhem verecektim) dedi ve
adama 900 dirhem verip gönderdi.

Co Admin **Başarı Puanı** Başarı Puanı: (45/258)

Rüyadaki padişahlığın ne kıymeti var?

Padişahın biri üç beş yardımcısıyla kırlara gezmeye çıkar. Ağacın
altında uyuyan birisini görünce, yanındakilere, (Şu garibi uyandırın,
yılan falan zarar verebilir) der. Adam uyandırılınca, bakar ki
karşısında padişah, başlar söylenmeye, (Niye beni uyandırdınız, rüyada
ne güzel padişahtım, saraylarım, ordularım vardı, şöyle emrediyordum,
şunları yapıyordum...)

Bunun üzerine padişah gülerek, (İyi ama bak kendin söylüyorsun, rüyada
diyorsun, rüyadaki padişahlığın ne kıymeti var, bak gözünü açınca,
bitti) der. Adam cevap verir: (Benim padişahlığım gözümü açınca bitiyor,
senin ki gözünü kapatınca bitecek, ne farkı var?)

Co Admin **Başarı Puanı** Başarı Puanı: (45/258)

Rüzgarayakı istemeyin benden

Peygamber efendimizden önce yaşamış olan Hatim-i Tai, cömertliği ile
meşhur bir şair idi. Onun ülkesinde at eti yenirdi. Hatim-i Tai’nin pek
çok atı vardı. Atının biri, dillere destan olacak kadar her bakımdan
mükemmel bir Arap atıymış. Çok hızlı koştuğu için adını Rüzgarayak
koymuşlar.

Zamanın hükümdarı, Hatimin söylendiği gibi gerçekten cömert olup
olmadığını öğrenmek ister. Gözde veziri ile istişare edip, bütün
servetine bedel olan Rüzgarayak isimli atını istemek için on kişi
gönderir. Eğer bu seçkin atı vermezse, cömertliği anlatılanlar gibi
olmadığı anlaşılacaktır.

On kişi, kendilerini tanıtmadan bir gece Hatimin evine misafir olurlar.
Hatim, hemen bir at kestirip ziyafet hazırlatırken, yorgunluklarını
gidermek için misafirlere yıkanacak yeri gösterir, yeni çamaşır ve
elbise verir.

Muazzam ziyafetten sonra, on kişi kendilerini tanıtıp, hükümdarın
arzusunu bildirirler:
- Hükümdarımız, ünü cihana yayılan Arap atınızı istiyor.
Hatim bir ah çekerek der ki:
- Aaah ki ah... Beni en ince noktadan vurdunuz. Elimi ayağımı
bağladınız. Tek bütün servetimi isteyin de Rüzgarayakı istemeyin benden.
Hatta canımı isteyin hükümdarıma vereyim. Fakat onu istemeyin.

Hatimin böyle söyleyip ağlaması üzerine gelen heyet, Arap atının çok
kıymetli olduğunu anlayıp derler ki:
- Ey cömert insan, nasıl iştir bu, canını veriyorsun da, bir atı
vermiyorsun? Anlaşılan atın bütün servetinden, hatta canından daha
kıymetliymiş.
- Hayır öyle değil. Gece aniden misafir geldiğiniz için, yılkıların
otlağına gidip at getirinceye kadar, belki sabah olurdu. Misafirlerim aç
uyuyacaklarına evim başıma yıkılsa daha iyi olurdu. Onun için çok
sevdiğim Rüzgarayakı kesmek zorunda kaldım. Misafirin gönlünü hoş etmek,
en ünlü atımdan, servetimden, hatta canımdan daha kıymetlidir.
Hatim, defalarca özür diledi. Misafirleri uğurlarken, her birine birer
Arap atı ile birer kese altın verdi

Co Admin **Başarı Puanı** Başarı Puanı: (45/258)

Sabaha kadar namaz kıl hatırlarsın

Adamın biri parasını sakladığı yeri unutmuştu. Ne kadar düşündü ise
günlerce aramasına rağmen parayı sakladığı yeri bir türlü
hatırlayamıyordu. Benim bu derdime bir çare bulursa o bulur diyerek
doğru imam-ı a'zam hazretlerinin huzuruna gitti.

İmam-ı a'zam dedi ki:
“Bu senin meselen fıkıhla ilgili değil ama, yine de sana bir akıl
vereyim: Sen git bu gece sabaha kadar namaz kıl, ümit ediyorum ki,
paranı koyduğun yeri hatırlarsın.”

Adam o gece sabaha kadar ibadet etmeye karar verip abdest aldı, namaz
kılmaya başladı. Daha gecenin yarısı bile olmadan parayı koyduğu yeri
hatırladı. Namazı bıraktı, doğru parayı koyduğu yerden alıp yattı.

Sabah olunca imam-ı a'zama, (Allah senden razı olsun, bu derdime de çare
buldun. Daha gecenin yarısında parayı koyduğum yeri hatırladım)
deyince, Hazret-i İmam, (Keşke sabaha kadar ibadete devam etseydin.
Çünkü şeytan senin sabaha kadar ibadet etmene tahammül edemediği için
daha gecenin yarısında sana hatırlatmış. Sabaha kadar da şükür namazı
kılsaydın daha iyi ederdin. Sen parayı bulunca namazı bıraktın) dedi.

Co Admin **Başarı Puanı** Başarı Puanı: (45/258)

Sahibini kim bilmez

İslam âlimlerinin büyüklerinden Abdullah bin Mübarek, birkaç koyun
otlatan bir çocuk gördü. Ona acıdı. (Zavallı Çocuk!.. Küçük yaşta
çobanlık yapıyor. Büyüyünce Allahü teâlânın ibadet ve marifetine nasıl
kavuşur) diye düşündü. (Gidip çocuğa Allahü teâlâyı tanımakta bir mesele
öğreteyim) diye, çocuğun yanına geldi ve aralarında şu konuşmalar
geçti:
- Evladım, Allahü teâlâyı bilir misin?
- Kul sahibini nasıl bilmez!..

- Allahü teâlâyı ne ile biliyorsun?
- Bu koyunlar ile.

- Bu koyunlar ile Onu nasıl biliyorsun?
- Bu birkaç koyun çobansız işe yaramaz. Bunları koruyucu birisi lazımdır
ki, bunlara su ve ot versin! Kurttan ve diğer tehlikelerden korusun.
Bundan anladım ki, bu âlemdeki her şey, insanlar ve cin, bu hayvanlar,
canavarlar, kanatlı kuşlar Yaratıcısız olamazlar. İşte bu koyunlar ile,
Allahü teâlâyı böylece bildim.

- Allahü teâlâyı nasıl bilirsin?
- Hiçbir şeye benzetmeden bilirim.

- Böyle olduğunu nasıl bildin?
- Yine bu koyunlardan.

- Nasıl yani?
- Ben çobanım. Onların koruyucusuyum. Onlar benim korumam ve
tasarrufumdadırlar. Onlar benim ne düşündüğümü ne yapacağımı bilemez.
Onlara dikkatle bakıyorum. Ne onlar bana benzerler ve ne de ben onlara
benzerim. Buradan, bir çoban koyunlarına benzemezse, Allahü teâlânın
elbette kullarına benzemeyeceğini anladım: “Ona benzeyen bir şey yok. O
her şeyi işitir ve görür.”

- İyi söyledin. İlimden bir şey öğrendin mi?
- Ben bu sahralarda, nasıl bir ilim öğrenebilirim?

- Peki başka neler biliyorsun?
- Üç ilim bilirim. Gönül ilmi, dil ilmi ve beden ilmi.

- Bunlar nelerdir?
- Gönül ilmi şudur ki; bana kalb verdi. Kendini tanımak ve sevmek yeri
yaptı. Bu kalb ile Onu bileyim. Onun sevdiklerine gönülde yer vereyim.
Sevmediklerine yer vermeyeyim ve böylelerinden uzak olayım.

Dil ilmi şudur ki; bana dil verdi. Dili zikir etmek, Onun adını söylemek
yeri yaptı. Bununla Onu hatırlayıp adını söylemeyi, Ondan bahsedilmeyen
sözden onu korumayı, böyle sözden uzak olmayı istedi.

Beden ilmi şudur ki, bana beden vermiştir. Onun ile kendine hizmet olan
her şeyi yaparım. Hizmet olmayan şeyi ise bedenimden uzaklaştırırım.

- Maşallah evladım sana. Bana bir diyeceğin var mı?
- Ey efendi! Âlim olduğun yüzünden belli oluyor. Eğer ilmi Allah rızası
için öğrendiysen insanlardan istemeyi kes! Yok, dünya için öğrenmişsen,
Cennet arzu ve isteğini kalbinden çıkar

Co Admin **Başarı Puanı** Başarı Puanı: (45/258)

Sakın insanların içine girme

Harun Reşid, Behlül Dânâ’nın kulübesine gelir ve ona insanlardan niye
kaçtığını, saraya niçin gelmediğini sorar. Behlül susar. Harun Reşid
saraya gelmesi için çok ısrar edince, (Danışmam lazım) der.

Harun Reşid, (Kime istiyorsan danış) der.

Behlül kulübeden çıkar. Bitişikteki helaya yönelir ama girdiği gibi geri
gelir. (Danıştım, tavsiye etmiyorlar) der. Harun Reşid şaşırır,
(Anlayamadım, kime danıştın, neyi tavsiye etmiyorlar?) diye sorar.

Behlül der ki:
(Heladaki pislikler lisan-ı hâl ile dediler ki: “Sakın insanların içine
girme. Bak biz, taze meyveler, has ekmekler ve nefis kebaplar idik. Bir
kere insanların içine girdik böyle olduk. Sen, sen ol onlardan uzak
dur!”

Co Admin **Başarı Puanı** Başarı Puanı: (45/258)

Sana azab-ı ilahi gelir

Adamın biri tek başına yolculuk yaparken, şeytan insan kılığında yanına
gelip, arkadaş oldu. Adam öğle namazını, ikindi namazını, akşam namazını
ve yatsı namazını kılmadı. Şeytan hayretler içinde kalıyordu. Her
seferinde belki vaktin sonunda kılar, belki unuttu kaza eder diye
bekledi. Ama olmadı.

Uyuma vakti geldi, adam yatıp uyudu. Sabah oldu, adam sabah namazını da
kılmayınca, şeytan adamdan ayrılmak istediğini belirtti. Adam, (Ne güzel
yol arkadaşlığı yapıyoruz, seni üzdüm mü? Bir şey yaptıysam söyle)
dedi. Şeytan cevap vermedi. Adam ısrar etti, (Yoksa söylemeden bırakmam)
dedi.

Şeytan, (Sen benim kim olduğumu biliyor musun?) dedi. Adam, (Sen
söyledin ya, filan kimsesin) dedi. Şeytan, (Hayır ben şeytanım. Tam iki
yüz bin sene ibadet ettim. Bu kadar zaman içinde bir kere Allah'a asi
oldum ve ondan dolayı da kovuldum. Sen ise bir günde tam beş kere isyan
ettin. Belki şimdi sana azab-ı ilahi gelir. Senin yanında olmam
hasebiyle ben de azaba uğramaktan korkuyorum) diyerek adamdan uzaklaştı.

Co Admin **Başarı Puanı** Başarı Puanı: (45/258)

Sen bizi kiminle sanırsın

Yavuz Sultan Selim, hayatının son demlerinde yanından ayırmadığı doktoru
Hasan Can'a hasta yatağında bulunduğu bir sırada:

- Hasan, beni nasıl görüyorsun, dedi. Hasan Can:
- Sultanım Allahü teâlâya kavuşmak zamanıdır. Artık Ona yönelin! dedi.

Yavuz:
- Ya Hasan bunca zamandır sen bizi kiminle sanırsın? dedi.

Hasan Can, (Sultanım hiç bir zaman sizin için öyle düşünmedim ve
düşünmem. Yalnız şu var ki her zamanki hâlinizle şimdiki hâliniz
mukayese edilemez... Ben bu bakımdan size hatırlatmak istedim) demişti
ki Padişahın ağzından artık son defa La ilahe illallah, Muhammedün
Resulullah dediği duyuldu.

Yavuz Sultan Selim Han şehadet getirerek ruhunu teslim etti.

Co Admin **Başarı Puanı** Başarı Puanı: (45/258)

Sen elinde olanı yaptın

Kendisini içkiden kurtaramayan bir müslüman, hizmetçisine dört dirhem
verir. İçki almasını söyler.
Hizmetçi giderken Mansur bin Ammarisimli bir zatın, bir fakire yardım
topladığını görür. Mansur, (Bu fakire 4 dirhem verene 4 dua ederim) der.
Hizmetçi, fakire 4 dirhemi verir. Mansur der ki:
- Hangi duayı etmemi istersin?
- Hizmetçilikten kurtulmak istiyorum.
- İkinci isteğini söyle!
- Fakire verdiğim dört dirhem benim değildi. Benden bunu isterler.
Dört dirheme kavuşmayı isterim.
- Üçüncü isteğin nedir?
- Efendimin tevbe edip içkiyi bırakmasını istiyorum.
- Dördüncü arzun nedir?
- Allahü teâlânın beni, efendimi, seni ve kavmimizi affetmesini
istiyorum.

Mansur bin Ammar,hepsi için gerekli duayı yapar. Hizmetçi evine gidince,
efendisi, geç kalmasının sebebini sorar. Hizmetçi durumu anlatır.
Efendisi sorar:
- Sen neler istedin?
- Hizmetçilikten, kölelikten kurtulmayı istedim.
- Peki seni azat ettim. Başka ne istedin?
- Dört dirhem istedim.
- Al şu dört dirhemi. Başka ne istedin?
- Tevbe edip içkiyi bırakmanı istedim.
- Tevbe ettim. Başka ne istedin?
- Allahü teâlânın hepimizi affetmesini istedim.

Efendisi duraklar, (İşte bu benim elimde değildir) der. O gece
rüyasında, (Sen elinde olanı yaptın da, biz elimizde olanı yapmaz
mıyız? Seni de, hizmetçini de, Mansuru da ve orada bulunan hepinizi
affettik) denir.

Co Admin **Başarı Puanı** Başarı Puanı: (45/258)

Sen hani zengindin

İbrahim Edhem hazretlerine adamın biri bir miktar para hediye vermek
ister.
- Ben zenginin verdiğini alırım. Fakirsen verdiğini almam.
- Zenginim efendim.

- Kaç altının var?
- İki bin altınım var.

- Bu paranın dört bin olmasını ister misin?
- İsterim.

- Altı bin olmasını ister misin?
- Elbette isterim.

- Yani ne kadar çok olursa daha fazlasını istersin öyle mi?
- Elbette efendim.

- Sen hani zengindin? Bayağı fakir biriymişsin. Zengin olsan daha
fazlasına ihtiyacın olmazdı. Git bunları da o paralarının üzerine koy da
biraz artsın.

Co Admin **Başarı Puanı** Başarı Puanı: (45/258)

Sen namazı da kaza et

Zahid olarak bilinen fakat riyakâr olan biri, padişahın misafiri
olmuştu. Sofraya oturduklarında, her zaman yediğinden daha az yedi.
Namaza kalktıklarında her zamankinden daha yavaş kıldı. Padişahın,
kendisini takdir etmesini istiyordu.

Evine dönünce sofra kurdurdu, yemek istedi. Anlayışlı bir oğlu vardı.
Babasına, (Sultanın ziyafetinde bir şey yemedin mi baba?) diye sordu.
(Onların önünde ayıplamasınlar diye işe yarayacak kadar bir şey yemedim)
dedi. Çocuk cevap verdi, (Öyleyse baba sen namazı da kaza et! Çünkü onu
da işe yarayacak gibi kılmamışsındır!..)

Co Admin **Başarı Puanı** Başarı Puanı: (45/258)

Sende kibir var

Abdulvahhab-ı Şarani hazretlerinin hocası Şeyh Zekeriya Ensari
hazretleridir. Bu zatın da çok büyük bir hocası vardı. Bir gün hocası
ile beraber otururken Hızır aleyhisselam gelmiş. Sohbetin sonunda Hızır
aleyhisselam bu zatın hocasına, "Senin bu talebenin çok büyük bir
suçu var. Bunun bundan daha fazla ilerlemesi mümkün değil. Bundan tevbe
etmedikçe kurtulamaz" deyip kaybolmuş. Şeyh Zekeriya Ensari
hazretleri "Aman efendim ne olur Hızır aleyhisselamı çağırsanız da bu
suçun ne olduğunu öğreneyim" diye yalvarır. Fakat hocası "Hızır
aleyhisselam çağırmakla gelmez. Kendisi ne zaman isterse o zaman gelir"
buyurur. Bu zat günlerce tevbe eder nerede kusuru olduğunu düşünür ama
bulamaz. Bir gün yine hocası ile beraberken Hızır aleyhisselam gelir.
Hemen tabii ki bu mevzuyu sorarlar. Hızır aleyhisselam buyurur ki:
"Sende kibir var. Yazdığın yazıların altına (Şeyh Zekeriya Ensari)
diye yazıyorsun. Şeyhlik kim sen kimsin" der. Bunun üzerine hemen tevbe
edip, bundan sonra yazılarının altına (İnsanların en aşağısı Zekeriya)
vb tarzında sıfatlarla beraber ismini yazmaya başlar. Ki kendisi
gerçekten Şeyh idi.

Şeyh Zekeriya Ensari zamanında, yaşadığı yerin Sultanı bir karar alır
fakat bu kararın dine aykırı yerleri ve halka zarar veren yanları da
vardır. Bunu duyunca hemen atına biner ve doğru sultanın olduğu kaleye
hareket eder. Sultanın adamları bunu duyunca sultana "Efendim Şeyh
hazretleri geliyor" derler. Sultan, "Eyvah kaleyi kapatın kapıları
zincirleyin" der. Kapıları kapatıp zincirleri takarlar. Mübarek
kapıya gelince elindeki not defterini zincirlere tutar. Zincirler
kırılır kapılar açılır ve doğru sultanın yanına gider. Sultan, "Efendim
ne kusur işledik? Suçumuz nedir?" diye sorar. Sultana, yaz, “Filan
emrim yanlıştır doğrusu budur" der ve gerekeni yazdırır sonra çıkar
gider ve giderken de "Hadi kapat kapılarını artık" der.

************************************************** *****
Senin hâlin n’olacak

Bir hac ibadeti sırasında Harun Reşid ve Behlül yüksekçe bir yere oturup
oradan ibadet ve dua eden ve bu arada ağlayıp gözyaşı döken insan
selini seyrediyorlardı. Behlül Dânâ halifeye dedi ki:

- Ey müslümanların halifesi, bütün bu ağlayıp sızlayan insanlar kendi
nefslerinin günahlarının hesabını verip veremeyeceklerini bilmedikleri
için ağlaşıyorlar. Halbuki sen kendi nefsinin hesabı yanında bütün bu
insanların da hesabını vereceksin. Senin hâlin n’olacak?

Co Admin **Başarı Puanı** Başarı Puanı: (45/258)

Ömer'in Müslüman Oluşu

Ömer'in Müslüman Oluşu
Bir perşembe gecesi, Habîb-i ekrem 's.a.v.', Ömer 'r.a.' hakkında düâ
etdi. Düâsı kabûl oldu.
Buyurdular ki,
- Yâ Rabbî! Şu iki kişiden hangisi sana sevgili ise dîn-i islâmı onun
ile azîz eyle. Ömer bin Hattâb veyâ Amr bin Hişâm.
Ertesi gün, Kureyşin büyükleri Haremde toplandılar.
- İşbu Ebû Tâlibin yetîmi Muhammed Mustafâ 's.a.v.' zuhûr edip, âbâ ve
ecdâdımızın dînini ibtâl etdi. Putlarımız için, fâide ve zarar vermez
diye kötüledi. Gayretine dokunmuyor mu ki, yâ Ömer, bu denli kudret ve
heybetin, izzet ve satvetin var iken, putlara yardım etmeyi, onu
öldürmeği düşünmüyor musun, diye tahrîk etdiler.
Hazret-i Ömerin câhiliyye damarı kalkdı. Sonu kötü olan bir gayretle,
kılıncını takındı. Resûlullah 's.a.v.' hazretlerini öldürmeğe giderken,
Benî Zühreden Nu'aym 'radıyallahü teâlâ anh' hazretlerine rastladı.
- Yâ Ömer, nereye gidersin dedikde, cevâb verip,
- Şu Kureyşin büyüklerine ahmak diyen ve putlarımıza bâtıl diyen,
Muhammedi katl etmeğe gidiyorum, dedi.
Nu'aym 'radıyallahü teâlâ anh' dedi ki,
- Yâ Ömer! Hayret edilecek bir işe yeltenirsin. Başa çıkamıyacağın
sevdâya düşmüşsün. Eğer bu işi başarırsan, Benî Hâşim ve Benî Zühre seni
sağ koyacaklarını mı sanıyorsun. Yürü var, işine git, deyince,
Ömer 'radıyallahü teâlâ anh' dedi ki,
- Yâ Nu'aym! Yoksa sende mi, Muhammedin dînine girdin. Eğer öyle ise,
evvelâ seni katl edeyim.
Nu'aym hazretleri dedi:
- Muhammedin dînine sâdece ben mi girdim, sanırsın. Kız kardeşin ve
enişten de girmişlerdir.
Ömer, bu haberi işitince, gadabı dahâ fazla olup, nereden ma'lûm onların
müslimân oldukları, dedi.
Nu'aym dedi:
- Eğer inanmaz isen, kız kardeşinin evine var. Bir koyunu kendi elin ile
boğazla, pişirsinler. Onlar senin boğazladığın koyunu yimezler ise, o
zemân bilmiş olasın ki, onlar islâm dînine girmişlerdir.
Hazret-i Ömer 'radıyallahü teâlâ anh' o tehevvür ile gidip, kapılarına
vardı. İçeriden kulağına bir ses geldi. Dikkat ile dinledi. Anladı ki,
okudukları kelâm, hiç insan sözüne benzemez. Meğer o vakt Tâhâ sûresi
nâzil olup; hazret-i Fahr-i kâinât aleyhi efdalüttehıyyât, muhâcirînden
Habbâbı 'radıyallahü anh' onlara göndermişdi. Onlara, o sûrenin
âyetlerini ta'lîm ediyordu. O vakt, bunlar hazret-i Ömerin korkusundan,
kapıyı bağlamışlardı. Ta'lîm ile meşgûl iken, hazret-i Ömer kapı
ardından dinledi. Dinledikçe, istidâdlı kalblerine, ezelî olan kelâmın
rahmânî nûrları gelmeğe başlayıp, şeytânî küfr zulmeti mahv olmağa
başladı. Sabr etmeğe mecâli kalmayıp, kapıya eli ile vurdu. Kapı
bağlanmış idi. Dikkat kesildikleri gibi, içeride olanlar, korkularından
susdular. Habbâbı 'radıyallahü anh' gizlediler. Sûre-i kerîmeyi
saklayıp, kapıya bakdılar ki, gelen hazret-i Ömerdir 'r.a.'. Kılıncı
yanında, heybetle ve satvetle gelmiş ki, yüzlerine bakmaz. Kız kardeşi,
- Hoş geldiniz deyip, içeri alıp, oturdular.
Gelmelerinden dolayı, yiyecek tedârik edip, koyun getirdiler. Hazret-i
Ömer 'r.a.' kalkıp, kendi boğazladı. Pişirdiler. Hazret-i Ömer, ezelî
kelâmın te'sîrinden mest olmuş, ne konuşmağa mecâli ve ne oturmağa sabrı
ve karârı var idi. Ne hâl ise, taâmı pişirip, ortaya getirdiler.
Hazret-i Ömer dedi, gelin berâber yiyelim. Her biri bir özr behâne edip,
yimediler. Kendileri de birkaç lokma aldılar. Dîn-i islâma girdiklerini
tahkîk edip, hayreti de çoğaldı. Taâmı [yiyeceği] kaldırdıkdan sonra,
süâl buyurdular ki;
- Okuduğunuz ne idi.
Onlar okuduklarını inkâr eylediler. Korkularından konuşmağa başladılar.
Hazret-i Ömer 'radıyallahü teâlâ anh' buyurdular ki,
- Bilmiş olunuz ki, ben Kureyş arasında kılınç bağlayıp, o da'vâ ile
geldim ki, varıp, Muhammedi katl edeyim. Yolda gelirken, sizin de
Muhammedül-emînin dînine girdiğinizi işitdim. Geldim ki, evvelâ sizi
katl edeyim. Sonra Muhammedi katl edeyim. Lâkin, kapıya geldim. Kulağıma
bir ses geldi. Dinledikce o kelâmın lezzeti bir hâl verdi ki, o kötü
fikr benden gidip, kalbime şevk ve muhabbet dolup, beni tedirgin eyledi.
Elbette inkâra mecâl vermeyip, getirin okuduğunuzu, dinleyelim, dedi.
Kız kardeşi ve eniştesi, bu sözü işitdiklerinde, sevindiler. Kalbi islâm
tarafına meyl etmişdir diyerek, dediler ki,
- Okuduğumuz, Allahü teâlânın ezelî olan kelâmıdır. Hak Sübhânehü ve
teâlâ, hazret-i Cebrâîl aleyhisselâm vâsıtası ile, Resûl-i ekrem
's.a.v.' hazretlerine indirmişdir. Dinlemek istersen, evvelâ gusl eyle.
Ondan sonra okuyalım, göresin.
Hazret-i Ömer 'r.a.' kalkıp, huzûr-ı kalb ile, gusl edip, gelip, kıbleye
dönüp oturdu. Kız kardeşi kalkıp, ta'zîm ve tekrîm ile, sûre-i şerîfi
eline alıp, (Bismillahirrahmânirrahîm). (Tâhâ ...) diye okumağa başladı.
Nazm-ı şerîfin fesâhat ve belâgatinden, kalbi çok yumuşadı. (Ben o
Allahım ki, benden başka ibâdete müstehak ilâh yokdur. O hâlde yalnız
bana ibâdet et ve beni hâtırlaman için nemâz kıl) meâlindeki Tâhâ
sûresinin 14.cü âyetine gelince, Kur'ân-ı kerîmin nûru kalbine
nûrâniyyet verip, Kur'ânın eseri açığa çıkıp, küfr ve şekâvet zulmeti
gitmeğe başladı. Dedi ki, beni, iki cihânın fahri, Muhammed Mustafâ
's.a.v.' hazretlerinin huzûruna ulaşdırın. O sırada Habbâb bin Erat,
perde arasından dışarı çıkıp, dedi ki,
- Yâ Ömer, müjdeler olsun sana ki, Allahü teâlâya, Resûlullah
'sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem' hazretlerinin etdiği düâsı, senin
hakkında, kabûl oldu. Allahü teâlâya hamd olsun.
Sevinerek, önüne düşüp, hazret-i Sultân-ı Enbiyânın olduğu eve götürdü.
Bütün Eshâb-ı güzîn 'rıdvâaaaaahi teâlâ aleyhim ecma'în', hazret-i
Ömerin geldiğini görünce, hazret-i Fahr-i kâinâta haber verdiler.
- Bırakın gelsin. Başında devlet var ise îmâna gelir, buyurdu. Hazret-i
Ömer 'radıyallahü teâlâ anh' hazret-i Peygamberin 'sallallahü teâlâ
aleyhi ve sellem' mubârek nûr cemâlini müşâhede ile müşerref oldu.
Resûl-i ekrem hazretleri buyurdular ki,
- Yâ Ömer, dahâ küfr ve şekâvetden vazgeçmek yok mu?
Hazret-i Ömer, Peygamberin mubârek cemâline nazar edip, kelâmını duyup,
nazarlarına kavuşunca, hemen karârsız kalmayıp, yüksek dergâhlarına yüz
sürüp, sonra,
- Yâ Resûlallah, hiç şek ve şübhe kalmadı. Hak Peygambersin. Bana îmânı
arz eyle, dedi.
(Eşhedü en lâ ilâhe illallah. Ve eşhedü enne Muhammeden abdühü ve
Resûlüh) deyip, şecere-i îmânı [îmân ağacını] temîz kalbine dikdi. Cümle
Eshâb-ı güzîn 'rıdvâaaaaahi teâlâ aleyhim ecma'în' tekbîr getirip,
sürûr-ı kalb ile, hazret-i Ömer ile kucaklaşıp, boynuna sarıldılar.
Allahü teâlâ hazretlerine hamd ve senâ eylediler. Resûlullah 's.a.v.'
buyurdu;
- Su getirdiler. Hazret-i Ömer 'radıyallahü teâlâ anh' temizlenip, gusl
eyledi. Ona Kur'ân ta'lîm buyurdular. Kalbini îmân nûru ile doldurdular.
Nemâzı ve diğer dîni erkânı ta'lîm eyledi. Hazret-i Ömer onları gördü
ki, mağara gibi gizli bir yerde dururlar.
Dedi ki,
- Yâ Resûlallah! Bu ne aaafiyetdir ki, bu mağarada ihtifâ buyurdunuz.
Se'âdet ile buyurdular ki,
- Müşriklerin mü'minlere ezâ ve cefâsından dolayı burada dururuz.
Hazret-i Ömer 'radıyallahü teâlâ anh' dedi ki,
- Onlar puta gündüz taparlar. Önünde âşikâre yer öperler. Niçin biz,
Hâlıka gizli taparız, yâ Resûlallah. Buyurun billahi varalım, biz de
Harem-i beyt-i şerîfde nemâzı âşikâre kılalım. Görelim, bize kim mâni'
olur.
Fahr-i âlem 'sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem' kalkıp, Sahâbe-i güzîn
'rıdvâaaaaahi teâlâ aleyhim ecma'în' ile berâber, hazret-i Ömer
önlerinde, elinde yalın kılınç, Beyt-i şerîfe doğru yürümeğe başladılar.
Kureyş müşrikleri önlerinde, hazret-i Ömeri böyle gördüklerinde,
sevinip, dediler ki,
- Meğer Ömer bunların hepsini esîr etmişdir, ki getirip karşımızda
kırmak ister.
Yanlarına geldiklerinde, gördüler ki, hazret-i Ömer bunların herbirine
güzel muâmele edip, bunlar ile karışmış güle-güle söyleşip gelirler. Ebû
Cehl la'în bu hâli gördü. Müslimân olduğunu anladı.
- Âh! Gördünüz mü? Muhammed Ömeri de, kendi dînine döndürmüş. Ben size
demedim mi ki, sihrle Muhammed onu aldatır, kendine uydurur. Siz dediniz
ki, böyle olmaz. Eyvâh, gelin görelim, şimdi ne yapalım. Ve ona ne
söyliyelim. Yakınına geldiler. Hazret-i Ömer 'r.a.' kılıncı kaldırıp
dedi; (Nazm)
Durun ben geliyorum, bize kıyâma durun,
Genç, ihtiyâr, yaşlı hepsi, efendi köle olsun.
Dîn-i islâmı teblîg için, Allah gönderdi,
Bize Peygamber olan Muhammedi 'aleyhisselâm'.
Açığa çıkardı, güzel islâm dînini,
Putlar yıkıldı, kalmadı hükmleri.
Döndüm Hakka, bunun dînine girdim,
Ey Kureyş! Hepiniz avam ve has böyle bilin!
Kâfirler, bu hâli görüp, içlerinde telâşlanıp, it gibi çağrışdılar. Ebû
Cehl la'în, yüksek sesle dedi ki,
- Görün Muhammedi ki, Kureyşin büyüklerini müslimân yapmağa başladı. Bu
işler bize azdır. Dedim, gelin onlar çoğalmadan, öldürelim,
aldırmadınız. Şimdi ejderhâ oldu.
Kâfirler, hazret-i Ömerden korkup, hiçbir mü'mine el uzatmağa kâdir
olmadılar. Her birinin dudağı kuruyup, kaldı. Server-i âlem 'sallallahü
teâlâ aleyhi ve sellem' ileri yürüyüp, Hacer-ül esved ile bâb-ı Kâ'be-i
şerîf arasında durup, nemâzı o gün âşikâre kıldılar. Gerçi kâfirler çok
idi. Mü'minler az idi. Nemâz bitdikden sonra kalkıp, Kâ'beyi ta'vâf
etdiler. İbni Mes'ûd 'radıyallahü teâlâ anh' buyurdular ki, hazret-i
Ömerin 'radıyallahü teâlâ anh' müslimân olması, mü'minlere feth ve
nusret ve rahmet oldu. O müslimân oluncaya kadar dîn-i islâm âşikâre
olmadı. Kâ'be-i mu'azzamada, müslimânlardan hiç kimse nemâz kılmamış
idi. Nakl edilmişdir ki, hazret-i Ömer 'radıyallahü anh' îmâna geldikde,
Peygamberimiz 's.a.v.' hazretleri, mubârek elini Ömerin 'radıyallahü
anh' göğsüne koyup, üç kerre buyurdular ki,
- Yâ Rab! Bunun sadrında olan gereksiz sıfatı [göğsünde bulunan kötü
sıfatı] ve illeti [hastalığı] çıkarıp, onun yerine îmân ve hikmeti ver.

Kaynak:
Menakıb-i Çihar Yar-i Güzin

Co Admin **Başarı Puanı** Başarı Puanı: (45/258)

Sırlı bir olay arkadaşlar...Yaradan kullarının sesine nasıl cevap
veriyor....sizle paylaşmak istedim..

Olay beğeniyle dinlediğim ve her yönüyle taktir ettiğim Uğur Işılak
ağabey in başından geçmiş.Bi programda dinledim.

Ozanımız karayolu ile Erzıurum a konsere gidiyormuş...

Yolda koyun sürülerine rastlamaya başlamış...Birden hayatında şimdiye
kadar hiç hissetmediği bir duyguya kapılmış..Kuzu sevmek istemiş...Bir
kaç sürü geçmiş tereddüt içinde..Dursam mı durmasam mı diye...

En sonunda demiş..Karşıma ilk gelen koyun sürüsünü görünce arabayı
durdurup kuzu sevecem diye...Ve gördüğü ilk koyun sürüsünde durdurmuş
arabayı...

Almış bir kuzu seviyormuş...Derken çoban gelmiş...Ozan'ın gözlüğünü
çıkarmış ve sormuş : -Sen Uğur Işılak değilmisin?...Ozan evet deyince
sıkıca sarılmış...Allah'a şükür diye...

Meğerse bu çoban kısa bir süre önce Ozanı televizyonda görmüş,ozanı çok
sevmiş ve Allaha dua etmiş.Demiş ki : - Allah'ım bu adamı bana ölmeden
dünya gözü ile bir göster....

Evet arkadaşlar Mevlam ın işine bakın...Koskoca sanatçıyı İstanbul'dan
Erzurum'a çobanın ayağına gönderiyor..Belkide o konser sırf çobanın
duası kabul edilsin diye bir sebebti...

Ozan bir çok sürüde durmamasına rağmen gidiyor O çobanın sürüsünün
yanında arabasını durduruyor...Ne için peki...Kuzu sevmek
içi...Hayatında hiç yapmadığı bir şey yapmak için...Tesadüf değil
Tevafuk...

Mevlam neylerse güzel eyler.

Co Admin **Başarı Puanı** Başarı Puanı: (45/258)

Adam yeni kamyonuna bakmak için evinden çıktığında, üç yaşındaki
oğlunun gayet mutlu bir biçimde elindeki çekiçle kamyonunun kaportasını
mahvettiğini görmüş. Hemen oğlunun yanına koşmuş ve çocuğun eline
çekiçle vurmaya başlamış. Biraz sakinleşince oğlunu hemen hastaneye
götürmüş. Doktor, çocuğun kırılan kemiklerini kurtarmaya çalıştıysa da
elinden bir şey gelmemiş ve çocuğun iki elinin parmaklarını kesmek
zorunda kalmış. Çocuk ameliyattan çıkıp gözlerini açtığında, bandajlı
ellerini fark etmiş ve gayet masum bir ifadeyle, “Babacığım, kamyonuna
zarar verdiğim için çok üzgünüm.” demiş ve sonra babasına şu soruyu
sormuş: “Parmaklarım ne zaman yeniden çıkacak?” Babası eve dönmüş ve
hayatına son vermiş...
Birisi masaya süt döktüğünde ya da bir bebeğin ağladığını işittiğinizde
bu öyküyü hatırlayın. Çok sevdiğiniz birine karşı sabrınızı
yitirdiğinizi anladığınızda, önce biraz düşünün. Kamyonlar onarılabilir,
ama kırılan kemikler ve incinen duygular hiçbir zaman onarılamaz;
genellikle kişiyle performansı arasındaki farkı göremeyiz. İnsan hata
yapar. Hepimiz hata yaparız. Fakat öfaaale ve düşünmeden yapılan şeyler,
insanı sonsuza kadar rahatsız eder. Harekete geçmeden önce durun ve
düşünün. Sabırlı olun. Anlayış gösterin ve sevin.

Co Admin **Başarı Puanı** Başarı Puanı: (45/258)

SEYTANLARIN TOPLANTISI
> Iblis, butun seytanlarla buyuk bir toplanti duzenlemis. Ve onlara
demis ki:
> 'Biz Muslumanlari camiye gitmekten alikoyamiyoruz.Onlari Kur'an
> okumaktan ve dogru isler yapmaktan da alikoyamiyoruz. Ayrica onlari
> surekli Allah'i ve Rasulu Muhammed'i dusunmekten de
alikoyamiyoruz.Onlarin Allah ile baglantilari cok guclu kiramiyoruz.'
> 'Oyle ise birakin onlari camilere gitsinler, birakin
birlikteliklerini
> ve dayanismalarini surdursunler.Fakat onlarin zamanlarini calin.!!!
> Boylelikle onlar Allah'i ve Rasulu Muhammed'i dusunecek
baglantilarini guclendirecek zaman bulamasinlar.'
> 'Iste sizden istedigim bu' dedi iblis.' Gun boyunca Allah'i
dusunecek
> baglantilarini gelistirecek zamanlari olmasin onlari surekli mesgul
edin.'
> Seytanlar
> bagirdi: '
> Bunu nasil yapabiliriz ki?'
> 'Onlarin akillarini surekli kucuk detaylar ile mesgul edin' diye
cevapladi
> iblis.
> ' Onlari surekli harcamaya tesvik edin , harcasinlar, harcasinlar,
> harcasinlar, sonrada
> borclansinlar , borclansinlar.'
> 'Hanimlari uzun saatler evin disinda calismaya tesvik edin, ayni
zamanda
> erkekleri de haftada 6-7 gun gunde 10 - 12 saat calismaya tesvik
edin
> Boylece onlarin kendilerine ve ailelerine ayiracak hic bos
zamanlari
> kalmasin.'
> 'Onlari cocuklari ile vakit gecirmekten alikoyun,evde bile
islerinin
> baskisini uzerlerinde
> hissetsinler. Kafalarini oyle mesgul edin ki onlar onlari Allah ile
> birlikte olmaya cagiran kucuk sesleri bile duyamasinlar.'
> 'Onlari surekli muzik dinlemeye tesvik edin evde,iste hatta araba
> surerken bile radyo teyp CD dinlesinler. Evlerinde TV, VCD, CD ve
Bilgisayar
> surekli acik olsun Hatta restoranlarda alisveris merkezlerinde bile
> surekli muzik calsin. Bu
> onlarin akillarini surekli mesgul eder boylece Allah'i ve Rasulu
> Muhammed'i dusunecek hic vakitleri kalmaz.'
> Masalarinda, sehpalarinda surekli gazeteler,magazinler olsun
bunlardaki
> haberlerle 24 saat
> akillarini mesgul edin. Hatta araba surerken zamanlarini
> calmak icin eklam panolarini kullanin.'
> 'Onlarin mailbox'larini reklamlar, sacma sapan mektuplar, junk
mailer,
> siparis kataloglari ile
> doldurun ki temizlemek icin zaman harcasinlar.'
> 'Guzel cekici modellerin resimlerinin magazinlerin
> kapaklarinda TV ekranlarinda surekli gorunmesini saglayin ki
erkekler
> gercek guzelligin bu
> olduguna ve de dis guzelligin cok onemli olduguna inansinlar,
zamanla
> karilarini begenmez olsunlar.'
> 'Hanimlarin cok yorgun olmalarini saglayin oyle ki kocalarina
sevgilerini
> gosteremesinler. Surekli baslari agrisin. Eger kocalarina
sevgilerini ve
> ilgilerini
> gosteremezlerse onlar da mutlulugu disarida baska yerlerde aramaya
> baslasinlar.'
> Bu da ailelerin daha cabuk dagilmasina sebep olur.'
> 'Onlara anlamsiz sacma hikayelerle dolu kitaplar verin ki
> çocuklarina yasamin gercek anlamini ve imani anlatacak yerde onlari
> okusunlar.'
> Onlari cok mesgul edin ki disariya cikip dogayi inceleyip Allah'in
> yarattiklarindan ders almalarina engel olun.Doganin
> mukemmelligini,yaratilisin ne
> kadar mukemmel oldugunu anlayamasinlar.
> Onlari kapali alanlara , oyunlara, konserlere, sinemalara gitmeleri
icin
> tesvik edin ki doga ile birlikte olmaya vakit bulamasinlar. '
> Onlari surekli mesgul edin. 'Eger olur da kendi gibi dusunen
> arkadaslariyla bir araya gelirlerse
> onlari dedikodu etmeye tesvik edin. Oyle seyler konusmalarini
saglayin ki
> aralarinda
> ihtilaf ciksin ve ayrilirlarken darginliklar olsun.'
> "Hayatlarinin o kadar guzel ve mukemmel olmasini saglayin ki
Allah'i ve
> O'nun gucunu dusunecek durumda olmasinlar. Her seyi kendilerinin
elde
> ettigine ve
> de kendi gucleri ile bu mukemmel hayata sahip olduklarina
inansinlar.
> Sagliklarina ve elde ettikleri
> nimetlere sukretmek ihtiyaci duymasinlar.
> Iste buyuk plan bu. Seytanlar Muslumanlari her yerde mesgul etmeye,
> telasla kosusturmaya calisiyorlar. Oyle ki Allah'i dusunecek
hatta>
> ailelerine ayiracak kucucuk zamanlari dahi kalmasin.
> Diger Muslumanlar ile Allah'in gucunu Onun Rasulu Muhammed'i
konusacak
> zamanlari kalmasin .

> Peki sizce seytan bu gorevinde basarili oluyor mu ? Siz karar
verin.

Co Admin **Başarı Puanı** Başarı Puanı: (45/258)

Eshab-ı aaaf (Mağara Arkadaşları) Hazreti
Isa aleyhisselâmdan sonra încil ehlinin işi karmakarışık, alt üst
olmuş, aralarında günahkârlar büyümüş, hükümdarlar azgınlaşmış ve
putlara tapar; putlar için kurbanlar keser hale gelmişlerdi. Bu yolda en
ileri gidenlerden birisi de Rum hükümdarlarından Dekyanus idi. Bu
hükümdar Rum diyarını dolaşıp putperestliği kabul etmeyen Isa ümmetini
katlediyordu.

Dekyanus bu gezisi sırasında nihayet Eshâb-ı Kehf'in şehri olan
Dekinos'a da indi. İner inmez de îman ehlini takip ve toplanmasını
emretti, iman ehli bunu duyduklarından dolayı şuraya buraya kaçıp
gizlenmişlerdi. Şehrin kâfirlerinden tâyin ettiği zabıtası, îman
sahiplerini takip ediyor, gizlendikleri yerlerden çıkarıp Dekyanus'a
getiriyorlardı. O da putlara kurban kesilen mezbaalara sevkedip
kendilerini putlara tapmak ile öldürülmek arasında muhayyer bırakıyordu.
Alçak dünya hayatına rağbet gösterip de bu katliâmdan korkanlar onun
dediğini yapıyorlar, ebedî hayatı tercih edenleri ise öldürüp parçalayıp
şehrin sûrlarına ve kapılarına asıyorlardı.

Bu durumu gören bir kaç genç ki, onlar Rum'un asilzadelerinden bir
rivayete göre de hükümdarın yakınlarından idiler. Kendileri hür
kimselerdi. Bunlar bu vaziyetten çok müteessir oldular, bu fitnenin defi
için Allahü Teâlâ'ya göz yaşlarıyla yalvararak namaz kılıp dua
ediyorlardı. Zalim hükümdarın adamları bunları ihbar ettiler. Bunun
üzerine Dekyanus, onları bir sohbet halinde iken bastırıp huzuruna
getirtti ve biraz şeyler söyledikten sonra kendilerini «Ya putlara
tapmak veya ölüm»den birini seçmek üzere muhayyer bıraktı. O vakit o
yiğitler de Allahü Teâlâ'nın kendilerine verdiği rabıta ve aaaanetle
kıyam edip dediler ki:

— Bizim bir ilâhımız vardır ki, O'nun azamet ve kudreti Gökleri ve Yeri
kaplar. O, Göklerin ve Yerin Rabbidir. Biz O'ndan başka birine ilâh
demeyiz, asla ibadet etmeyiz. Senin davetine uyma ihtimalimiz ebediyyen
yoktur. Doğrusu biz öyle yaparsak o vakit akıldan uzak, haddini aşmış,
yalan söylemiş oluruz. Çünkü ondan başka ilâh muhaldir, yalandır. Hükmün
ne ise yap!

Böylece bu yiğitler müşriklere karşı baş kaldırıp Allah'ın birliğini,
tevhidi ilân ettiler. Hâsılı bu gençler, Allah'dan başka ilâh tanımayan
hakikî mü'min idiler, işleri de Allahü Teâlâ'nın hidayetiyle dinlerini
korumak için zalim müşriklerin zorlama ve şiddetlerine karşı baş
kaldırmak olmuştu. Şirke sapan ve dünya hayatına rağbet gösteren
Hıristiyanlara benzemiyorlardı. Hükümdarın ve müşriklerin huzurunda
böyle kıyam edip olanca rabıta ve kalb aaaanetiyle söz birliği halinde
tevhidi ilân ederek kendileriyle beraber hakkı söylemeyip şirke sapan
kavimlerini tahkir ve takbih ederek şöyle söylediler:

— Bak hele, şunlar, şu bizim kavim Allahü Teâlâ'dan başka ilâh kabul
ettiler. Allahü Teâlâ'nın ilâh olduğuna ve Rab olmasının büyüklüğüne
Gökler ve Arz gibi açık deliller var. Fakat O'ndan başkasının ilâh
olduğuna dair açık bir delil getirseler ya bakalım? Ne mümkün?..
Delilsiz dâva kabul edilir mi? Veya şunun bunun aaafî tahakküm ve
tasallutu delil tutulur mu?

Yiğitlerin böyle kıyam edip gereken cevabı vermeleri üzerine Dekyamıs,
onların üzerlerindeki asalet elbiselerinin soyulmasını emredip yanından
çıkardı ve kendisi mühim bir iş için Ninova şehrine gitti ve geri
dönünceye kadar onlara düşünmek için mühlet verdi; kendisinin dediğine
uyarlarsa uyarlar, yoksa diğer müslümanlara yaptığını yapacaktı.

Bunun üzerine gençler kavimlerinden de böyle yüz çevirdikten sonra
çekilip kendi kendilerine dinlerini muhafaza etmek için karar verip
şehrin yakınındaki Benclüs dağında sarp bir mağaraya gizlenmeyi
kararlaştırdılar. Her biri babasının hanesinden bir şeyler aldı,
bazısını sadaka olarak verdiler, kalanını da nafaka edinerek gidip o
mağaraya sığındılar. Burada gece ve gündüz namaz kılıyorlar, Allahü
Teâlâ'ya inleyerek, yalvararak niyaz ediyorlardı. Nafakalarına ait
işleri Temliha'ya vermişlerdi. O, sabahleyin bir miskin kıyafetine
girerek şehre giriyor, lâzım olanı alıyor, biraz da havadis öğrenerek
arkadaşlarının yanına dönüyordu.

Dekyanus şehre geri dönûnceye kadar bu şekilde durdular. Zalim gelir
gelmez bunları isteyip babalarını getirtti. Babaları onların kendilerine
isyan ve mallarını da yağma ederek çarşılarda israf ile dağa
kaçtıklarını söyleyip özür beyan ettiler. Temliha bu fena durumu görünce
pek az azık alıp ağlayarak mağaraya vardı ve arkadaşlarına dehşeti
haber verdi. Hepsi ağlaşarak secdelere kapanıp Allahü Teâlâ'ya
yalvardılar, sonra başlarını kaldırıp oturdular, yapacakları iş hakkında
konuşmaya başladılar. Derken Allahü Teâlâ bunlara bir uyku verdi,
yattılar, nafakaları baş uçlarında olduğu halde uyuyup kaldılar.

Beri tarafta Dekyanus hiddetinden ne yapacağını düşünüyordu. Onları
uykuya daldıran Allahü Teâlâ bunun kalbine de mağaranın kapısını
kapatmayı getirdi. Bunun üzerine Dekyanus mağaranın kapısının
ördürülmesini emretti:

— Açlıktan, susuzluktan ölsünler, mağaraları kabirleri olsun! dedi.

Adamları da öyle yaptılar. Ancak Dekyanus'un hanesinde îmanını gizleyen
iki mü'min vardı. Birinin adı Pendros, diğerininki ise Runas idi. Bunlar
Eshâbı Kehf'in isimlerini, neseblerini ve kıssalarını iki kuru levhaya
yazıp bir bakır sandığa koyarak yapılan duvarın içine koymayı
kararlaştırdılar ve bu şekilde yaptılar.

Bu yiğitler öyle bir vaziyette uykuya dalmışlardı ki, görülse uyanık
zannedilir, fakat hakikatte ise uykuda idiler. Uykuda oldukları halde
gözleri açık, sağa ve sola dönüyorlardı. Köpekleri Kıtmîr ise mağaranın
girişinde kollarını serîvermiş bir vaziyette uyuyordu. Üzerlerine çıkıp
varılsa muttlak dönülür kaçılır, korkudan donakalırlardı. Zira
vaziyetleri öyle heybetli, öyle korkunç idi. Bu itibarla kendilerine
kimsenin muttali olması mümkün değildi. Öyle bir rahatlık içinde
uyuyorlardı ki Güneş doğduğu zaman mağaralarından sağ tarafına
meyillenir, batarken de onları sol taraftan makaslardı. Yani üzerlerine
gün bile değmez, değse de nihayet batış sırasında soldan biraz kırkar
geçerdi. Çünkü mağaranın vaziyeti buydu. Her tarafı m'ahfuz, ancak
kapısı biraz batıya meyilli olarak kuzeye bakıyordu. Onlar ise mağaranın
bir geniş yerinde sıkıntısız bir şekilde yatıyorlardı.

Eshâbı Kehf in o suretle Allah için baş kaldırması ve kavimlerini
terkedip mağarada böyle yatmaları, Allahü Teâlâ'nın kudret ve
rahmetinden bir delil, bir keramettir.

İşte böylece ilâhî bir rahmet olarak bu yiğitlerin o mağarada senelerce
uyuyup muhafaza edilmesinden sonra Allahü Teâlâ onları bir delil olarak
ba's de etti, ölü diriltir gibi uykudan uyandırdı. Eshâbı Kehf
uyandıkları vakit aralarında soruşturmaya başladılar ve içlerinden biri:

— Ne kadar durdunuz, ne kadar uyudunuz? diye sordu. Kimisi:

— Bir gün, diye cevap verdi. Kimi de:

— Bir günden âz, dediler. . Nitekim kıyamette diriltilecekler de böyle
sanacaklardır. Bu konuşma esnasında kimi de daha fazla durulduğunu
sezerek aralarındaki ihtilâfı kesmek için dediler ki:

— Ne kadar durduğunuzu Rabbiniz en iyi bilir. Binaenaleyh ihtilâfı
bırakınız da, hemen birinizi şu gümüş paranızla şehre gönderiniz, en
temiz yiyecek hangisi baksın ve size ondan bir rızık getirsin, çok
dikkat ve nezaketle hareket etsin, sakın sizi kimseye sezdirmesin. Zira
başınıza binerlerse şüphe yok ki, ya Sizi öldürecekler veya irtidad
ettirip milletlerinin dinî putperestliğe döndürecekler. O zaman da ebedî
kurtuluş bulamazsınız. Öîdürülürseniz şehîd olur kurtulursunuz ama,
dininizden dönüp küfre girerseniz dünyada ve âhirette ebediyyen felaha
eremezsiniz.

Hülâs'a böyle konuştular ve bu sözü kabul ettiler de, içlerinden
Temliha'yı şehre gönderdiler. Fakat Hüdânın takdirine bak ki, o derece
sakınmalarına rağmen Allahü Teâlâ, bu suretle kendilerini tanıttırdı.
Çünkü Yemliha'nın elindeki para, o zamanki insanlara göre hayli eski
olduğundan dikkati çekmiş ve yakalanmasına sebep olmuştu. Bu şekilde
Allahü Teâlâ va'dinin hak ve saatinin şüphesiz olduğunu insanlar
muhakkak bilsinler diye, bu duruma muttali kılmıştı. Zira mağarada ne
kadar durduklarını bilemeyen Eshâb-ı Kehf senelerce yattıkları yerden
kabirden kalkar gibi uyanıp kalktıklarını anlamış ve vaktiyle baş
kaldırdıkları müşriklere karşı muvaffak olduklarını ve taleb ve ümid
ettikleri ilâhî rahmetin bir tecellîsini görmek ve daha önce îman
ettikleri şekilde Alah'ın va'dinin hak olduğunu müşahede ile bilmiş
oluyorlardı. Ve bu suretle gerek kendileri ve gerek diğerleri için
Kıyametin şüphesiz olduğuna da bir delil ve misâl olmuş bulunuyorlardı.

Eshâb-ı Kehf in uyudukları mağaranın mevkii ile alâkalı olarak muhtelif
yerler rivayet edilegelmiştir. Ancak bugün ziyaret edilmekte olan Tarsus
yakınlarındaki mevkiin onlara ait yer olduğu bilinmektedir.

Bu kıssaya ait hususlardan biri de onların üç kişi olup kelbleriyle
birlikte dört, veya beş kişi olup kelbleriyle beraber altı, yahut da
yedi kişi olup kelbleriyle beraber sekiz olduklarına dair rivayetlerdir
ki, doğruya en yakın olanı sonuncusudur. Doğrusunu Alahü Teâlâ bilir.
Adetlerin bilinmesi kıssa noktası nazarından herkese lâzım değildir.
Onları hakkiyle bilenler pek azdır. Çokları bu mevzuuda gaybî
taşlamaktan başka bir iş yapmamaktadırlar. Şu hâlde Eshâb-ı Kehf
kıssasını yalnız Kur'an'ın beyanına dikkat ederek mütalea etmeli, şundan
bundan sormaya kalkışmamalıdır.

Eshâb-ı Kehf'in mağarada uyuma sürelerinin ise üç yüz dokuz sene olduğu
yine Kur'an'ın beyanıdır.

Co Admin **Başarı Puanı** Başarı Puanı: (45/258)

Çobanın Aşkı >> > Aşıktı
delikanlı. Sevgilisinin isminden başka bir şey
>>bilmediğinden mi,
>> >konuşmaya mecali olmadığından mı bilinmez, arkadaşı
anlatıyordu
>>onun halini:
>> >
>> >- Gözleri günlerdir uyku görmedi efendim, diyordu, yemiyor,

>>içmiyor, işi
>> >gücü, gecesi gündüzü havası suyu o kız oldu sanki. Ne desem
kâr
>>etmiyor, son
>> >bir çare diye geldik size. Halbuki “sen bir garip çobansın,
o
>>padişahın
>> >kızı, davul bile dengi dengine” dedim ya, dinlemiyor
efendim, ama
>>herhalde
>> >aşkın gözü kördür diye de
buna diyorlar, değil mi efendim...
>> >
>> >İhtiyar adam bu esnada gözlerini dikmiş, iskeletinin üstüne

>>deriden bir zırh
>> >giydirilmişcesine
>>zayıf, çelimsiz, saçı sakalına karışmış, uzaklara dalıp
>> >dalıp giden, gözlerinde aşktan gayrısı kalmayan diğer
çobanı
>>süzüyordu.
>> >Sonra bir ah çekti, yüzünü nefes almadan konuşmasını
sürdüren
>>delikanlıya
>> >çevirip tebessüm etti.
>> >
>> >- Kolay evlat kolay, dedi, ç****izseniz çare sizsiniz. Ve
tane
>>tane
>> >anlatmaya başladı.
>> >
>> >İki genç çobanın, çökmek üzere olan bu dağ kulübesinde
dertlerine
>>derman
>> >aradıkları ihtiyar adam, aslında padişahın bütün dertlerini

>>paylaştığı, her
>> >meselesini
danıştığı bir bilge idi. Yıllar önce padişah kendisini
>>tanıyıp
>> >sevdiğinde bir tek şey istemişti ondan; burada yaşamaya
devam
>>edecekti ve
>> >kimsecikler bilmeyecekti kim olduğunu. O günden beri de bu
>>kulübede yaşıyor,
>> >gelen geçene ikram edip, gül alıp gül satıyordu. Padişahın
>>kızının aşkıyla
>> >eriyip muma dönen genç çoban ve
>>yanındaki kadim dostu nereden bilsindi bu
>> >garip ihtiyarın padişahın gönlüne sultan olduğunu.
>> >
>> >Aşık genç, ihtiyar adamın anlattıklarını dinledikten sonra,
her
>>şeyin
>> >bittiği anda başlayan son ümide sımsıkı sarılanların o saf
ve
>>tertemiz
>> >teslimiyetiyle:
>> >
>> >- Sahiden bu kadar kolay mı efendim, dedi, yani o mağarada
elimde

>>tesbih ,
>> >kırk gün Allah dersem sevdiğime kavuşabilir miyim, onunla
>>evlenebilir miyim?
>> >
>> >- Evet , dedi bilge, kırk gün o mağarada gece gündüz Allah
>>diyeceksin, kırk
>> >gün sonra padişahın kızı senindir.
>> >
>> >İki dost hemen yola çıktılar, aşık çobanın yüzüne kan,
dizlerine
>>derman,
>> >yüreğine yeniden can gelmişti. Arkadaşına sarılıp, elinde
tespih,
>>gönlünde
>> >aşk, yüzünde ümit çiçeklerinden örülme bir tebessüm,
mağaranın
>>yolunu tuttu.
>> >Gelir gelmez hiç vakit kaybetmeden diz çöktü,
>>dualar etti, gözlerini
>> >kapattı, kalbini padişahın kızına bağladı, eline tesbihini
aldı
>>ve dudakları
>> >kıpırdamaya başladı: Allah, Allah, Allah...
>>
>
>> >Günler günleri padişahın kızının hayaliyle tespih taneleri
gibi
>> >kovalayadursun, mağaranın yakınındaki köyleri bir söylenti
çoktan
>>sarmıştı.
>> >Herkes birbirine karşı dağdaki mağarada gece gündüz Allah
diyen
>>gençten
>> >bahsediyordu. Cami çıkışında ihtiyarlar, çe ş me başında
>>kadınlar, tarlada
>> >işçiler, top oynarken çocuklar, herkes onu konuşuyordu:
>> >
>> >- Şu karşı mağarada bir genç varmış, kendini Allah'a
adamış, gece
>>gündüz
>> >durmadan Allah diyormuş, Allah Allah ...”
>> >
>> >Aşık dostunun ne halde olduğunu merak eden genç çoban,
mağaraya
>>geldiğinde
>> >üç hafta geride kalmıştı bile. Bizimkinin gözleri
kapalıydı,
>>dudaklarının da
>> >kıpırdamadığını
görünce, uyuyakaldı
>>herhalde diye düşündü. Tespih
>> >tanelerinin parmaklarının arasında dolaşmaya devam ettiğini

>>görünce de, bu
>> >nasıl uyku diye sordu kendine. Bu sırada gözlerini açan
genç adam
>>,
>> >karşısında arkadaşını görünce, günlerdir yalnızlığıyla
>>paylaştıklarını
>> >birbiri ardınca anlatmaya başladı: Kırk günün yarıdan
fazlası
>>geçmişti, o
>> >durmadan Allah diyordu, ama ne padişahın kızı vardı, ne bir

>>haber, ne bir
>> >ümit kırıntısı... Acaba, diyecek oluyor, yutkunuyor, hayır
diyor,
>>tespihine
>> >bakıyor, bir kalp gibi atan sağ el işaret parmağını
sabitlemeye
>>çalışıyor,
>> >avuçlarını sıkıyor, gözleri doluyordu. Vedalaştılar. Ay
ışığında
>>dostunun
>> >gözlerine
yayılan başkalık dikkatini çekmişti genç çobanın.
>> >
>> >Aşık çoban yeniden eline tesbihini aldı, gözlerini kapattı,

>>boynunu neye
>> >bağlayacağını bilemediği kalbine doğru büktü, dudakları
>>kıpırdamıyordu
>> >artık, sustu gece, mağaranın duvarları sustu, tükendi her
şey,
>>hiç tükendi,
>> >an bitti, sadece bir söz kaldı: Allah...
>> >
>> >Kırk günün dolmasına üç-beş gün kala, mağaradaki dervişin
namı
>>bütün ülaaai
>> >sarmış, nihayet sarayın koridorlarında konuşulur olmu ştu.
>>Meselenin aslını
>> >merak eden padişaha, bu insanların bir yerde sürekli
>>kalmadıklarından,
>> >bulundukları mekâna bereket getirdiklerinden, ne yapıp-edip
bu
>>dervişi
>> >ülkelerinde yaşamaya ikna etmeleri
gerektiğinden uzun uzun
>>bahsetti
>> >başveziri . Ne yapması gerektiğini artık bilen padişah,
nasıl
>>yapması
>> >gerektiğini bilemediği bütün zamanlarda yaptığı gibi, dağ
>>kulübesinin yolunu
>> >tuttu. Hürmetle diz çöktü bilge ihtiyarın önünde. Derdini
>>anlattı, derman
>> >diledi. Sarayının yanına bir saray yaptırmaktan, o dervişi
veziri
>>yapmaya,
>> >sancak-tuğ vermeye
>>kadar saydığı her şey, bilgenin:
>> >
>> >- Hünkârım , gönül erleri mala-mülke, makama-mansıba itibar

>>etmezler,
>> >demesiyle son buldu.
>> >
>> >Kaderdi bu, padişahlarla köleleri aynı eteğin önünde diz
>>çöktürür, birinin
>> >derdini diğerine derman eyler, ikisini de aynı tebessümle
>>bahtiyar
ederdi.
>> >Güldü ihtiyar:
>> >
>> >- Neden kerimenizin nikâhını teklif etmiyorsunuz sultanım,
dedi.
>>Şaşırma
>> >sırası padişaha gelmişti.
>> >
>> >- Nasıl yani, diyebildi, bu şerefi bize lütfederler mi,
kabul
>>ederler mi?
>> >
>> >Kırkıncı günün güneşi batmak üzereydi genç aşığın
mağarasının
>>üstünden...
>> >Padişah ve ihtiyar bilge en önde, arkalarında vezirler,
onların
>>arkasında
>> >halktan meraklı bir kalabalık ve en arkada da olup
bitenlere bir
>>mana
>> >vermeye çalışan aşık çobanın arkadaşı, mağaraya doğru
yürümeye
>>başladılar.
>> >Bu arada bizim
>>aşık kendinden öylesine geçmiş, tespihiyle öylesine bir
>> >olmuştu ki, gelenler içeri girseler ve bir
tesbihten başka bir
>>şey
>> >bulamasalar şaşırmazlardı.
>> >
>> >Padişah edepte kusur etmemeye çalışarak içeri girdi,
ellerini
>>birbirine
>> >bağladı, duyulması güç bir sesle;
>> >
>> >- Efendim , dedi, sizi ziyarete geldik.
>> >
>> >Yavaşça başını çevirdi aşık , sonra bütün vücuduyla döndü,
>>gözlerinde en
>> >ufak bir şaşkınlık em****i yoktu, sapsarı bir heykel
gibiydi.
>>Herkes heyecan
>> >içinde. Vezirler, halk, genç çoban, mağara, tespih,
sessizlik,
>>duvar...
>> >Hatta güneş bile batmaktan vazgeçmiş, kafasını mağaranın
içine
>>doğru
>> >uzatarak olan biteni görme telaşındaydı.
>> >
>> >Padişah meramını anlattı, türlü tekliflerde bulundu. Ne
saray, ne

>>vezirlik,
>> >ne tuğ ne de sancak, hiç birinde gözü yoktu dervişin.
>> >
>> >- Efendim ,
>>diyebildi en son, sessizce, benim bir kızım var efendim, zat-ı
>> >âlinize layık değil belki, ama lütfeder nikâhınıza
alırsanız bizi
>>bahtiyar
>> >edersiniz...
>> >
>> >Kırk günlük çile nihayet bitmiş, olmaz denilen olmuştu.
İşte aşık
>>maşukuna
>> >kavu ş acak , murad hasıl olacaktı. Bizimkinin arkadaşı
sevinçten
>>ağlıyordu.
>> >Soru ve cevap sanki bu soru sorulsun, cevabı verilsin diye
>>yaratılmıştı.
>> >Sessizlik ilk defa bağırmak, haykırmak istiyordu ve bütün
gözler
>>genç
>> >adamdaydı.
>> >
>> >Usulca doğruldu oturduğu yerden, etrafını şöyle bir
süzdükten

>>sonra,
>> >gözlerini padişahın gözlerine dikti, sarhoş gibiydi.
Kendinden
>>emin bir
>> >ifadeyle:
>> >
>> >- Hayır , dedi, kızınızı istemiyorum.
>> >
>> >Birden ortalığı bir sessizlik kaplayıverdi. Padişah
mahzundu,
>>halk hayret
>> >içindeydi, vezirler şaşkınlıkla birbirine bakıyor, bilge
>>tebessüm ediyordu.
>> >Aşık çobanın genç arkadaşı yaşlı gözlerini silip, birden
ileri
>>atılarak
>> >bozdu sessizliği. Dostunun yanına geldi, kulağına eğilip:
>> >
>> >- Sen ne yapıyorsun, dedi, kırk gündür bu çileyi ne diye
çektin
>>sen, neyi
>> >reddettiğinin farkında mısın?
>> >
>> >Güldü aşık çoban gözleriyle ihtiyar bilgeyi arayarak:
>> >
>> >- A
dostum, dedi, ben kırk gün padişahın kızı için Allah dedim,
>>Allah
>> >padişahla vezirlerini ayağıma getirdi. Ya bir de Allah için
Allah
>> >deseydim...

Co Admin **Başarı Puanı** Başarı Puanı: (45/258)

Gözyaşı... Rivâyet olundu:

Kıyâmet günü olduğu zaman, cehennemden dağ gibi bir ateş kütlesi çıkar.
Ümmet-i Merhumenin üzerine hücûm eder. Efendimiz Sallallahu Aleyhi ve
Sellem hazretleri, ümmetinden o ateşi defetmeye çalışır. Bir türlü ateş
sönmez. Efendimiz Sallallahu Aleyhi ve Sellem hazretleri:

-"Ey Cebrâil yetiş! Yetiş! Ateş ümmetimi yakmak istiyor!" der. Cebrâil
Aleyhisselâm elinde bir bardak su ile gelir. Cebrâil Aleyhisselâm, o
bardak suyu, Efendimiz Sallallahu Aleyhi ve Sellem hazretlerine uzatır
ve şöyle der:

-"Bunu al, ateşin üzerine dök!"

Efendimiz Sallallahu Aleyhi ve Sellem hazretleri, o bir bardak suyu
alır, dağlar gibi yükselip ümmetin üzerine gelen ateşin üzerine döker;
ateş hemen o anda sönüverir.

Efendimiz Sallallahu Aleyhi ve Sellem hazretleri, Cebrâil Aleyhisselâm'a
sorar:

-"Ey Cebrâil bu ne suyu idi? Ateşi söndürme yönünde bundan daha etkili
bir su görmedim?" Cebrâil Aleyhisselâm:

-"Bu senin ümmetinin göz yaşlarıdır. Halvette (yalnız kaldıklarında
sırf) Allâh korkusundan ağlayıp akıttıkları göz yaşlarıdır! Allâhü Teâlâ
hazretleri bana emretti; ben ümmetinin göz yaşlarını topladım, senin
ona olan ihtiyaç vaktine kadar sakladım! Senin onlarla cehennem ateşini
söndürmen için şu ana kadar muhafaza ettim!" der.

» Dini Hikayeler Arsivi 2
» Dev Avatar Arşivi